Gdybym mówił językami ludzi i anioł

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
2 Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
3 I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
4 Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
5 nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
6 nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
7 Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
8 Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
9 Po części bowiem tylko poznajemy,
po części prorokujemy.
10 Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe.
11 Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko,
myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
12 Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
13 Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.

Wyniki (łaciński) 1:

Si loqui linguis hominum loquar et angelorum
caritatem autem non habeam,
factus sum velut aes campus
aut cymbalum tinniens.
II Et si habuero prophetiam,
et noverim mysteria omnia
et omnem scientiam
et omnem possibilitatem [] fidem ita ut montes transferam.
caritatem autem non habuero,
nihil sum.
III et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas,
et corpus, ita ut ardeam,
caritatem autem non habuero,
nihil mihi prodest.
IV caritas patiens
est benigna est caritas.
sed caritas non aemulatur
non quaerit plausibus
non erigitur superbia
non licet V impudentia
non quaerit quae sua
sunt non ira
malum
VI non gaudet super iniquitatem
congaudet autem veritati.
VII sustinet,
omnia credit,
omnia sperat, omnia ,
omnia sustinet.
VIII caritas numquam excidit,
[non] sive prophetiae evacuabuntur,
sive linguae cessabunt,
sive scientia transibunt.
IX parte enim cognoscimus
et ex parte prophetamus.
X Cumque quid est optimum,
evanescunt, quae ex parte.
XI cum essem parvulus,
loquebar ut parvulus,
sapiebam ut parvulus,
cogitabam ut parvulus.
Quando autem factus sum vir,
nam expoliavit se Ionathan quid filiis.
XII Nunc videmus speculum in enigmate
tunc autem [vide] facie ad faciem
nunc cognosco ex parte,
tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.
XIII, nunc autem manent fides, spes, caritas - tria haec
maior autem ex amore.