Opactwo jędrzejowskie jest najstars

Opactwo jędrzejowskie jest najstarszym opactwem cysterskim na ziemiach polskich. Zostało ono ufundowane w 1140 r. przez Janika Jaksę, późniejszego arcybiskupa gnieźnieńskiego i jego brata Klemensa.
Na ich zaproszenie zakonnicy przybyli z francuskiego Morimondu do osady zwanej wówczas Brzeźnica. Klasztor jędrzejowski powstał jako dwudziesta pierwsza filia francuskiego klasztoru. By odróżnić go od macierzy, nazwany został „Morimondem mniejszym”. Fundator Janik uposażył klasztor częścią swej ojcowizny – ośmioma wsiami. Oprócz nich, kościołowi brzeźnickiemu biskupi krakowscy nadali dziesięciny z kilku wsi. Mnisi otrzymali również od fundatorów jednonawowy kościół pw. św. Wojciecha (bądź św. Andrzeja), datowany na rok 1110. Do dziś przetrwała wieża i fragment absydy tej świątyni zbudowanej w stylu romańskim. Ten pierwszy kościół konsekrowany był przez krakowskiego biskupa Maura.
Przez osadę targową, do której przybyli mnisi, wiódł jeden ze szlaków bursztynowych, a także droga prowadząca na wschód – via Andreovia. Zakonnicy przybyli do tego miejsca by nawracać narody pogańskiej Rusi. Mnisi zbudowali klasztor i kościół klasztorny pw. Wniebowzięcia NMP oraz św. Wojciecha. Budowlane przedsięwzięcie zostało zwieńczone konsekracją rozbudowanego kościoła w 1210 r., której dokonał biskup krakowski Wincenty Kadłubek. Tenże wspaniały duchowny, osiem lat później, za zgodą papieża, porzucił biskupstwo i wstąpił do jędrzejowskiego monasteru.
Opactwo rozwijało się prężnie, dzięki czemu utworzono filie w Ludźmierzu na Podhalu (1235) i w Rudach (1252). Klasztor był bardzo ważnym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego. Mnisi opiekowali się miejscową ludnością na różnych płaszczyznach życia: duchowej – prowadząc okoliczne parafie, kulturalnej – tworząc małe elementarne szkółki, czy też medycznej bądź zdrowotnej – zakładając hospicjum i szpital. Zakonnicy zajmowali się także hodowlą ryb. Klasztor posiadał młyny, tartak, hutę szkła. Na terenie opactwa znajdował się także zakład budowy organów. Działalność „białych mnichów” w dużej mierze przyczyniła się do tego, że mała osada w 1271 r. otrzymała od Bolesława Wstydliwego prawa miejskie.
Rozkwit opactwa zakończył się w momencie wprowadzenia urzędu opata komendatoryjnego. Opat komendatariusz nie był wybierany przez mnichów, ale narzucany przez władze świeckie. Do ruiny gospodarczej klasztoru przyczynił się w dużej mierze także tzw. potop szwedzki, podczas którego opactwo zostało ograbione, oraz pożary z 1726 i z 1800 roku. W pierwszym z pożarów spłonął kościół, nadwątlone zostały ściany i zniszczeniu uległo sklepienie. Drugi pożar okazał się być gorszy w skutkach dla samego klasztoru. Spłonęły bowiem archiwum i biblioteka, w której spoczywał m.in. list św. Bernarda do cystersów jędrzejowskich, a także oryginał „Kroniki Polaków” Mistrza Wincentego. Po tych wydarzeniach opactwo nie wróciło już do swojej świetności. Na domiar złego, w 1819 r. car Aleksander I dokonał kasaty. Mnisi, co prawda, mogli zostać w murach klasztornych, ale zabroniono im przyjmować kandydatów na zakonników. Tak więc z biegiem czasu wspólnota wymarła. Ostatni z zakonników, o. Wilhelm Ulawski, zmarł w 1855 r. Później, przez krótki czas, klasztorem opiekowali się franciszkanie reformaci. Nie trwało to jednak długo, bowiem za pomoc uczestnikom Powstania Styczniowego zostali usunięci z Jędrzejowa. Wtedy to w murach klasztornych utworzono rosyjskie, męskie seminarium nauczycielskie. Pod koniec XIX wieku udało się w dawnym opactwie powołać do życia filię kościoła Trójcy Świętej. W 1913 roku, dzięki biskupowi kieleckiemu Augustynowi Łosińskiemu, utworzono samodzielna parafię, którą prowadził kler diecezjalny.
Cystersi powrócili do swojego klasztoru po II wojnie światowej, dzięki staraniom biskupa Czesława Kaczmarka. Przybyli ze swojej dawnej fili - opactwa w Szczyrzycu. Początkowo utworzono przeorat zależny podległy Szczyrzycowi, następnie w 1953 r. przeorat samoistny, aż w końcu w 1989 roku podniesiono klasztor do rangi opactwa. Pierwszym opatem po wskrzeszeniu został o. Paweł Marian Lubański. Obecnie opatem jest o. Edward Kazimierz Stradomski

Wyniki (francuski) 1:

Jędrzejowskie de l'abbaye l'abbaye est un monastère cistercien sur les terres polonaises. Elle a été fondée en 1140 par Janika Jaksę, plus tard archevêque de Gniezno et son frère Clément.At l'invitation de leurs moines arrive de le Morimondu Français vers le village appelé le Brzeźnica. 21:00 Jędrzejów monastère a été créée une filiale du monastère Français. Pour la distinguer de la matrice, a été nommé « Morimondem moins ». Fondateur faisait partie du gouvernement de ses villages de Janik-huit du monastère. En outre, les évêques polonais de brzeźnickiemu église a donné des dîmes de plusieurs villages. Les moines ont reçu également des fondateurs de l'église à nef unique. St. Adalbert (ou St. Andrew), qui remonte à l'an 1110. Jusqu'à aujourd'hui a survécu à la tour et un fragment de l'abside de ce temple, construit dans le style roman. La première église fut consacrée par l'évêque de Cracovie de Maura.Par le règlement du marché municipal, où ils sont arrivés de moines, il a dirigé parmi les routes de l'ambres, ainsi que la route menant à l'est – par l'intermédiaire de Andreovia. Des moines vinrent à cet endroit pour convertir les peuples païens de la Russie. Les moines construisent le monastère et l'église de l'église du monastère. Assomption de la Vierge et de St. Wojciech. Projet de construction a été garni d'élaborée consécration de l'église en 1210, qui fait l'évêque de Cracovie Wincenty il devient. Ce merveilleux prêtre, huit ans plus tard, avec l'approbation du pape, évêque et entra dans le monastère de jędrzejowskiego.Opactwo rozwijało się prężnie, dzięki czemu utworzono filie w Ludźmierzu na Podhalu (1235) i w Rudach (1252). Klasztor był bardzo ważnym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego. Mnisi opiekowali się miejscową ludnością na różnych płaszczyznach życia: duchowej – prowadząc okoliczne parafie, kulturalnej – tworząc małe elementarne szkółki, czy też medycznej bądź zdrowotnej – zakładając hospicjum i szpital. Zakonnicy zajmowali się także hodowlą ryb. Klasztor posiadał młyny, tartak, hutę szkła. Na terenie opactwa znajdował się także zakład budowy organów. Działalność „białych mnichów” w dużej mierze przyczyniła się do tego, że mała osada w 1271 r. otrzymała od Bolesława Wstydliwego prawa miejskie.Rozkwit opactwa zakończył się w momencie wprowadzenia urzędu opata komendatoryjnego. Opat komendatariusz nie był wybierany przez mnichów, ale narzucany przez władze świeckie. Do ruiny gospodarczej klasztoru przyczynił się w dużej mierze także tzw. potop szwedzki, podczas którego opactwo zostało ograbione, oraz pożary z 1726 i z 1800 roku. W pierwszym z pożarów spłonął kościół, nadwątlone zostały ściany i zniszczeniu uległo sklepienie. Drugi pożar okazał się być gorszy w skutkach dla samego klasztoru. Spłonęły bowiem archiwum i biblioteka, w której spoczywał m.in. list św. Bernarda do cystersów jędrzejowskich, a także oryginał „Kroniki Polaków” Mistrza Wincentego. Po tych wydarzeniach opactwo nie wróciło już do swojej świetności. Na domiar złego, w 1819 r. car Aleksander I dokonał kasaty. Mnisi, co prawda, mogli zostać w murach klasztornych, ale zabroniono im przyjmować kandydatów na zakonników. Tak więc z biegiem czasu wspólnota wymarła. Ostatni z zakonników, o. Wilhelm Ulawski, zmarł w 1855 r. Później, przez krótki czas, klasztorem opiekowali się franciszkanie reformaci. Nie trwało to jednak długo, bowiem za pomoc uczestnikom Powstania Styczniowego zostali usunięci z Jędrzejowa. Wtedy to w murach klasztornych utworzono rosyjskie, męskie seminarium nauczycielskie. Pod koniec XIX wieku udało się w dawnym opactwie powołać do życia filię kościoła Trójcy Świętej. W 1913 roku, dzięki biskupowi kieleckiemu Augustynowi Łosińskiemu, utworzono samodzielna parafię, którą prowadził kler diecezjalny.Cystersi powrócili do swojego klasztoru po II wojnie światowej, dzięki staraniom biskupa Czesława Kaczmarka. Przybyli ze swojej dawnej fili - opactwa w Szczyrzycu. Początkowo utworzono przeorat zależny podległy Szczyrzycowi, następnie w 1953 r. przeorat samoistny, aż w końcu w 1989 roku podniesiono klasztor do rangi opactwa. Pierwszym opatem po wskrzeszeniu został o. Paweł Marian Lubański. Obecnie opatem jest o. Edward Kazimierz Stradomski

Wyniki (francuski) 2:

Abbey Jedrzejowski est la plus ancienne abbaye cistercienne sur le sol polonais. Elle a été fondée en 1140. En Janik Jaksa, qui devint plus tard l'archevêque et son frère Clément.
Sur leur invitation est venue de la religieuse française Morimondu au règlement alors appelé Brzeźnica. Jedrzejowski monastère a été établi en tant que filiale de la vingt-premier monastère français. Pour le distinguer du tableau, appelé le "Morimond moins". Janik fondateur a doté la partie du monastère de son patrimoine - huit villages. En dehors d'eux, les évêques de l'église brzeźnickiemu de Cracovie donna la dîme de plusieurs villages. Les moines ont également reçu de ses fondateurs de l'église à nef unique. Saint Wojciech (ou Saint-André), datant de l'année 1110. A ce jour, la tour ont survécu et une partie de l'abside du temple construit dans le style roman. . La première église a été consacrée par l'évêque de Cracovie Maura
Grâce règlement du marché, qui est entré moines, conduit une des routes de l'ambre, ainsi que la route menant à l'est - via Andreovia. Les moines sont venus à cet endroit pour convertir les nations païennes Russie. Les moines ont construit une église du couvent et monastère. Assomption et Saint- Adalbert. projet de construction a été couronnée par la consécration de l'église élaborée en 1210., qui a fait l'évêque de Cracovie, Vincent Kadłubek. Le même grand homme d'Eglise, huit ans plus tard, avec le consentement du pape, abandonné évêché et entra au monastère Jedrzejowski.
abbaye se développa rapidement, de sorte que les filiales créées en Ludźmierz dans Podhale (1235) et Rudy (1252). Le monastère était un centre très important de la vie religieuse et culturelle. Les moines ont pris soin de la population locale sur divers aspects de la vie: spirituel - leader des paroisses environnantes, culturel - formant petite école élémentaire, ou médical ou de santé - en supposant hospice et hôpital. Les moines aussi engagés dans la pisciculture. Les moulins du monastère appartenant, scieries, verreries. A l'abbaye était aussi une usine d'organes. Les activités de «moines blancs» ont largement contribué au fait que une petite colonie en 1271. Reçues d'Boleslaw la charte Chaste.
L'abbaye florissante a pris fin avec la mise en place du bureau de l'komendatoryjnego abbé. Abbot komendatariusz n'a pas été élu par les moines, mais imposée par les autorités civiles. Pour la ruine économique du monastère il a contribué dans une large mesure aussi appelé. Déluge suédois, au cours de laquelle l'abbaye a été pillé, et les incendies de 1726 et 1800 ans. Dans le premier de ces incendies ont brûlé l'église, affaibli été détruit murs et des plafonds voûtés. Le deuxième incendie avéré être pires conséquences pour le monastère. En fait, ils ont brûlé les archives et la bibliothèque, qui reposait entre autres St lettre. Bernard à la jędrzejowskich cistercienne, ainsi que l'original "Les Chroniques de Polonais" Maître Vincent. Après ces événements, l'abbaye n'a jamais retrouvé sa gloire. Pour aggraver les choses, en 1819. tsar Alexandre Ier fait la suppression. Les moines, il est vrai, ils pourraient être dans les murs du monastère, mais ils ont été interdit d'accepter des candidats pour religieux. Ainsi, au fil du temps, devenu communauté disparue. Le dernier des moines, environ. Ulawski Wilhelm, est mort en 1855. Plus tard, pendant une courte période, a pris soin de les réformateurs monastère franciscain. Il n'a cependant pas duré longtemps, parce que, pour aider les participants de l'Insurrection de Janvier ont été retirés de Jędrzejów. Ensuite, il l'intérieur des murs du monastère a été établi instructeur du séminaire homme russe. À la fin du XIXe siècle, il a réussi dans une ancienne abbaye de mettre en place une branche de l'Eglise de la Sainte Trinité. En 1913, grâce à Łosińskiemu Bishop Augustin, créé une paroisse indépendante, qui a conduit le clergé diocésain.
moines cisterciens retournés à leur monastère après la Seconde Guerre mondiale, grâce aux efforts de Mgr Czeslaw Kaczmarek. Ils sont venus avec leur ancien tasse - Abbaye Szczyrzyc. Initialement créé subordonnée prieuré dépendant Szczyrzycowi, puis en 1953. Prieuré spontanée, et enfin, en 1989, le monastère a été élevé au rang d'abbaye. Le premier abbé de la résurrection était environ. Paul Marian Lubański. Actuellement, l'abbé est d'environ. Edward Kazimierz Stradomski