1 Gdybym mówił językami ludzi i ani

1 Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
2 Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
3 I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
4 Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
5 nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
6 nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
7 Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
8 Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
9 Po części bowiem tylko poznajemy,
po części prorokujemy.
10 Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe.
11 Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko,
myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
12 Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
13 Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.

Wyniki (łaciński) 1:

I Si loqui linguis hominum loquar, et angelorum,
caritatem autem non habeam,
factus tinniens aes
sonans aut cymbalum tinniens.
II Et si habuero prophetiam,
et noverim mysteria omnia,
et omnem scientiam:
et [potest] fidem ita ut montes transferam, .
caritatem autem non habuero,
nihil sum.
III Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas,
et corpus, ita ut ardeam,
caritatem autem non habuero,
nihil mihi prodest.
IV Caritas patiens est,
benigna est.
est caritas non aemulatur,
non et gloriaris
non inflatur oritur;
V impudentia non liceat,
non quaerit quae sua sunt,
non facile est irasci,
non cogitat malum,
non gaudet super iniquitate VI,
congaudet autem veritati.
VII excusare vel
sperare,
ponit omnia spem
sustinet.
VIII caritas numquam excidit,
[ut] prophetiae evacuabuntur
sive linguae cessabunt,
sive scientia, destruetur.
IX scimus,
et ex parte prophetamus.
Cum X venire et perfectum,
perit quod est ex parte.
XI Cum essem parvulus,
loquebar ut parvulus,
sapiebam ut parvulus,
cogitabam ut parvulus.
Quando autem factus sum vir,
purgavitque pueros.
XII Nunc videmus speculum in enigmate
tunc autem [videre] facie ad faciem
nunc cognosco ex parte,
tunc autem cognoscam, sicut et cognitus sum.
XIII Nunc autem manent fides, spes, caritas - tria haec:
major autem horum est caritas.