Warszawa, 15.11.2016.Liousia Kufirs

Warszawa, 15.11.2016.
Liousia Kufirska
Ul. Sienna 66 m 63
00-825 Warszawa
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Gruzji,
Tibilisi

P R O Ś B A
Zwracam się z prośbą o weryfikację moich zeznań celem potwierdzenia obywatelstwa Gruzji.
Rodzice: Asatourian Szinork Waganowicz, Papazian Warsienik urodzona 20.02.1917 roku we wsi Ałachadze. Ojciec urodził się w 1914 roku w Turcji. W latach 1947-1948 mieszkali w Suchumi-stolicy Abchazji, ul. Tunelna 14. W tych latach przymusowo wysłano rodziców i starszą siostrę do Kazachstanu, gdzie w 1955 roku 3 kwietnia urodziłam się. W 1958 roku rodziców zrehabilitowano i wrócili do Abchazji do rodziny matki we wsi Ałachadze. Do śmierci mieszkali na ul. Lenina 52. Dom na ul. Tunelnej 14 został im bezpowrotnie odebrany.
Ukończyłam szkołę średnią we wsi Ałachadze w 1972 roku. Pracowałam w sanatorium Kodori w miejscowości „Cytrusowy Sofchos”, które należało do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Gruzji. Byłam zameldowana w Ałachadze ul. Lenina 52 i w Picundzie ul. Agerba 28 m 82. Dom należał do Leningradzkiego Instytutu (działania wojenne uniemożliwiły mi powrót do mieszkania w ww. domu; po wojnie mieszkanie zajmują nieznane mi osoby. W trakcie wojny mieszkałam głównie u rodziców w Ałachadze, ul. Lenina 52. Okrucieństwo wojny domowej w Abchazji zmusiło mnie do opuszczenia kraju.
Z czasów wojny w moim posiadaniu znajduje się korespondencja od mojej mamy i innych bliskich mi osób, które pozostały w Abchazji. Wiadomości docierały do nas za pośrednictwem innych uchodźców przybywających na granicę abchasko-rosyjską, gdzie koczowało tysiące osób czekających na ewentualny powrót do kraju.
We wsi były trzy szkoły: gruzińska, ormiańska i rosyjska.
W czasie wojny nikt z mojej rodziny nie brał udziału w wojnie, lecz pomagali: Papazian Markoz- wujka syn, Karakejan Ruben (główny ekonomista w szpitalu w Gagrze) i Arsen (kierownik bazy samochodowego transportu ciężarowego w Gagrze), Papazian Knarik (była dyrektor szkoły ormiańskiej), Papazian Araksi (lekarz)- wszyscy mieszkali na ul. Lenina i udzielali pomocy w czasie wojny ludności narodowości gruzińskiej. Aza- siostra pracowała jako inżynier Instytutu Leningradzkiego. Mój były mąż Dźgarkowa Wladimir i teść pracowali jako inżynierowie w Instytucie Leningradzkim. Wujek Papazian Chaczik bardzo długo wykładał język rosyjski w gruzińskiej szkole na ul. Rustaweli.
Dziadek Papazian Kaprel umarł na zesłaniu na Syberii (był bogaty, posiadał sady śliwkowe). W 1937 roku został wysłany do Barnaulu i tam zginął. Rodzice też przeżyli zesłanie i odebranie wszystkiego. I mnie to nie ominęło, ale los był łaskawy, że jestem w Polsce. Tylko ta osoba, która mieszkała w Abchazji do wojny, rozumie, że wszystkie narody żyli tam, jak jedna rodzina.
Na ulicy Lenina mieszkali: Abszyława Szota z rodziną (żona Luba, dzieci: Aida, Arsen i Tarieł), Aida obecnie mieszka w Soczi, Tarieł pracował jako prokurator w prokuraturze pod Moskwą; Abszyława Wano, syn Josek; Abszyława Lila i jej córka Abszyława Manana; Guram, Nateła, Żurerik (przed wojną pracował w milicji) i inni. Obok mnie, na ulicy Lenina 54, mieszkała Muselimian Asia, która wykładała matematykę w abchaskiej szkole średniej w Bzibi. Na ulicy Tumaniana mieszkała rodzina Naruszwili Natea. Na ulicy Primorskiej mieszkał i mieszka obecnie Pacja Alosza.
Moje zamieszkanie w Abchazji mogą potwierdzić przyjaciele mieszkający w Rosji: Dubiencowa Lida zamieszkała w Rostowie nad Donem, tel. 51 46 91; Żurawlowa Tatiana zamieszkała w Moskwie, tel. [phone]; Mamlejewa Asia zamieszkała w Moskwie, tel. [phone] (jej siostra Sonia Chajrulina przebywała wielokrotnie latem w Ałachadze na ul. Lenina 52).

Liousia Kufirska

Wyniki (gruziński) 1:

ვარშავაში, 11.15.2016.
Liousia Kufirska
Ul. Sienna 66 m 63
00-825 ვარშავაში
საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროს ინფორმაციით,
თბილისის

P RO ს BA
გთხოვ გადაამოწმონ ჩემი ჩვენება ადასტურებენ საქართველოს მოქალაქეობა.
მშობლები: Asatourian Szinork Waganowicz, Papazian Warsienik დაბადებული 02.20.1917 სოფელ Ałachadze. მამა დაიბადა 1914 წელს თურქეთში. იმ წლების განმავლობაში, 1947-1948 ცხოვრობდა სოხუმში აფხაზეთის, ul. Tunelna 14. ამ წლების განმავლობაში იძულებით გაგზავნილი მშობლები და უფროსი დის ყაზახეთში, სადაც 1955 წელს დაიბადა 3 აპრილს. 1958 წელს, მშობლების რეაბილიტაცია და აფხაზეთში დაბრუნდა დედის ოჯახი სოფელ Ałachadze. სანამ მისი გარდაცვალების ცხოვრობდა ქუჩაში. 52. ლენინის სახლი ქუჩაში. Tunelnej 14 უკვე შეუქცევადად მიიღეს.
მე დაამთავრა საშუალო სკოლა სოფელ Ałachadze 1972 წელს. ვმუშაობდი სანატორიუმში კოდორის "Citrus Sofchos", რომელიც ეკუთვნოდა შინაგან საქმეთა სამინისტრო. მე შეამოწმოთ Ałachadze ul. Lenina 52 და Picundzie ul. Agerba 28 m 82. სახლი ეკუთვნოდა ლენინგრადის ინსტიტუტის (ომის ნება მიბოძეთ დაბრუნდეს ბინას ზემოთ. მთავარი, ომის შემდეგ, ბინა ოკუპირებულ ჩემთვის უცნობმა. ომის დროს, მე უმეტესად ცხოვრობდნენ მისი მშობლები Ałachadze, ul. Lenina 52. სისასტიკით სამოქალაქო ომი აფხაზეთის იძულებული გახდა ჩემთვის, რომ ქვეყანა დატოვოს.
ერთად ომი ჩემს მფლობელობაში არის კორესპონდენცია ჩემი დედა და სხვები ახლოს ჩემთან, ვინც აფხაზეთში დარჩა. შეტყობინებები ჩვენამდე სხვა ლტოლვილთა ჩამოდის აფხაზეთ-რუსეთის საზღვარზე, სადაც დაბანაკდა ათასობით ადამიანი ელოდება შესაძლო დაბრუნების ქვეყანაში.
სოფელ სამი სკოლა: ქართულ, სომხურ და რუსულ ენებზე.
ომის დროს, არც ერთ ჩემს ოჯახში მონაწილეობა არ მიუღია, მაგრამ ომის დაეხმარა: Papazian Markoz- ბიძის შვილი, Karakejan რუბენ (მთავარი ეკონომისტი საავადმყოფოში Gagrze) და დარიშხანი (მონაცემთა ბაზის მენეჯერი საავტომობილო სატვირთო ტრანსპორტის Gagrze), Papazian knarik (ყოფილი დირექტორი სომხური), Papazian არაქსის (ექიმი) - ყველა ცხოვრობდა ქუჩაში. ლენინის და მათთვის დახმარების ომის დროს ეთნიკური ქართველი. აზა დის მუშაობდა ინჟინრად ინსტიტუტის ლენინგრადში. ჩემი ყოფილი მეუღლე და სიმამრი Dźgarkowa ვლადიმერ მუშაობდა ინჟინრების ინსტიტუტის ლენინგრადში. Uncle Papazian Chaczik ძალიან დიდი ხნის ისწავლება რუსულ ენაზე ქართულ სკოლებში ქ. რუსთაველის.
ბაბუა Papazian Kaprel გარდაიცვალა ციმბირში (მდიდარი იყო, ჰქონდა ქლიავის ბაღები). 1937 წელს იგი გაიგზავნა ბარნაულში და გარდაიცვალა. მშობლების გადარჩა გაგზავნის და მიღების ყველაფერი. და მე არ მენატრება, მაგრამ ბედი იყო ერთგვარი, მე პოლონეთში. მხოლოდ იმ პირს, რომლებიც აფხაზეთში ცხოვრობდნენ ომი, კარგად ესმის, რომ იქ მცხოვრები ყველა ერის, როგორც ერთი ოჯახი.
ქუჩის ლენინის ცხოვრობდნენ Abszyława შოთა ოჯახი (მეუღლე ლუბა, ბავშვები: Aida, დარიშხანი და ტარიელ), Aida ცხოვრობს სოჭში ტარიელ მუშაობდა პროკურორი პროკურატურაში მოსკოვში; Abszyława Wano, შვილი Yosek; Abszyława Lila და მისი ქალიშვილი Abszyława მანანა; გურამ, Natel, Żurerik (ომამდე მუშაობდა მილიციაში) და სხვა. შემდეგი ჩემთვის, ლენინის ქუჩაზე 54, ის ცხოვრობდა Muselimian აზიაში, რომელიც ისწავლება მათემატიკა აფხაზეთის სკოლა Bzibi. ქუჩაში Tumani ოჯახი ცხოვრობდა Naruszwili Nate. ქუჩაში პრიმორსკაიაში ცხოვრობდა და ცხოვრობს პაციენტის და ალიოშა.
ჩემი საცხოვრებელი აფხაზეთში ადასტურებს მეგობრებს რუსეთში Dubiencowa ლიდა ცხოვრობდა Rostov-on-Don, ტელ. 51 46 91; Żurawlów ტატიანა მოსკოვში ცხოვრობდა, ტელ. 421 25 59; Mamlejewa აზიაში, რომელიც მოსკოვში ცხოვრობს, ტელ. 384 09 20 (მისი დის Sonia Chajrulina დარჩა რამდენჯერმე ზაფხულში Ałachadze ul. Lenina 52).

Liousia Kufirska